Yıl 1987.

Ben Liseye yeni başlamışım. Feminizm Rüzgarı Türkiye’yi sarmış. Bizler de ergenler olarak nasibimizi fazlasıyla almışız. İstediğimizi söylüyoruz, istediğimizi giyiyoruz. Ailemiz karışırsa, kapıyı çarpıp çıkıyoruz. Özgürlüğe kendimizce tanımlamalar bulup uyguluyoruz. İşte tam da böyle kaybolduğumuz bir anda Duygu Asena’nın bir kitabı çıkıyor. Edebiyat öğretmenimiz Aysel Hanım, “Mutlaka okuyun kızlar” diyor.

Hatırlıyorum, Türkiye’yi kasıp kavurmuştu kitap. Müstehcen bulunmuştu.  Oysa bir kadının uyanışını anlatıyordu aslında. O kadar etkilenmiş olmalıyım ki Psikoloji dönem bitirme ödevimin konusu “Boşanmanın Psikolojik Etkileri” idi.

Sadece biz gençleri değil, okuyan her kadını etkilemiştir bu kitap. Kısaca, bugün yapılan eşitlik mücadelesinin mayası Duygu Asena’ya aittir bence.

Ve bugünlerde genç yönetmen Çağla Karslıoğlu ve besteci Emre Şener’in değerli katkılarıyla kısa film oluyor “Kadının Adı Yok”

Toplumsal değerler, kaygılar, kadına ait hakların işlendiği, belki de şu aralar çok ihtiyacımız olan bir film olacak. Çağla Karslıoğlu ve Emre Şener’e başarılar dilerim.

Elika CAN