Dikarim helbestên herî xemgîn binvîsim îşev
Dikarim wiha bêjim: “Şeva stêrka bû

Û stêrk şîn bûn, li dûrahîyan dicemidîn.”
Kilamên ku bayê şevê digotin li ezmanan

Dikarim helbestên herî xemgîn binvîsim îşev
Min him hezkir, him hatme hezkirin, yan jî her wiha

Wek îşev bû gelo yê ku min hildabû milên xwe
Ramûsand min wê, ramûsand, li ser min ezmanên bêsînor

Min him hezkir, him hatme hezkirin, yan jî ezê wiha bejim:
Çevên gir û aram yên ku jê hez nebin, nabe

Dikarim helbestên herî xemgîn binvîsim îşev
Pêhisîna windayîyê, ax hê tiştên din

Bihîstiîna şevê, bê wê, şevên hê berz
Xunavên ser çêrê ne ev gotinên ez dinvîsim

Çi dibe ku têrê nekiribe hezkirina min ji bo mayîna wê
Û ew bi min re nîne, bi stêrk in şev

Dil zor teyax dike windakirina wê
Ji dûr ve kilamên ku hinek dibêjin

Nêrînê min li pey wê ne li her derî

Dibê wê ji min re bînin

Di şeve wiha de dar spî dibin
İdî ne ez wisa me ne jî şevên berê

Dengê min li bayê digere bo bigihîje wê
Niha heznakim idî, berê bû hezkirin

Niha kê zane yên kê ne, mîna ku yên min bûn
Denge wê, çermê wê yê ronî, çevên ku dirêjî bêdawîyê dibin

Heznakim rast e, lê dil e ev hê hezdike
Hezkirin kin bidome, bîrkirin dirêj dibe

Wek îşev bû gelo waxta min hildabû mile xwe
Di dile min de gilêyek, ax windakirina wê

Eve jana herî dawî ye, ya ku daye min
Ev rêzên dawî ne, yên ji boyê dinvîsim

Pablo NERÛDA
Werger Ji Tirkî: Zerduştxale